طهماسب صلح‌جو، منتقد و کارشناس سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه با بیان این‌که مدیران سینمایی در چند سال اخیر تنها مزاحم برای هنر هفتم بوده‌اند، اظهار کرد: جز عده‌ای معدودی که انصافاً عملکردشان در جهت اعتلای سینما بوده، باید گفت، اکثر مدیران سینمایی مزاحمی برای سینما بوده‌اند، چون سیاست‌هایی که برنامه‌ریزی کرده‌اند به هیچ وجه در خدمت اعتلای سینمای نبوده است.
وی افزود: دلیل این عملکرد مخرب مدیران سینمایی نیز این بوده که به هر وسیله ممکن صندلی‌هایشان را حفظ کنند، برای همین، هرجا که لازم بوده تو سر سینما نیز زده‌اند. لازم به ذکر است که منظور من تنها به مدیران دولتی مربوط نمی‌شود، بلکه در بسیاری از مواقع سینماداران، تهیه‌کننده‌ها و افرادی که اکران را رقم می‌زدند اقدامتشان به گونه‌ای است که تنها سینمای گیشه‌پسند فرصت دیده شدن پیدا می‌کند.
این کارشناس رسانه در پاسخ به این سوال که در فضای موجود تا چه حد فیلم‌های دینی فرصت خودنمایی پیدا کرده‌اند؟ چنین توضیح داد: جالب است بدانید که مدیران عموماً با شعارهایی نظیر حمایت از تولیدات ارزشی و دینی مشغول کار می‌شوند، اما تولیدات ارزشی عموماً بیشترین آسیب را از رفتار آنها می‌گیرند، چون حرف‌هایی که آنها مطرح می‌کنند از روی باور و اعتقاد نیست، بلکه تنها وسیله‌ای برای رسیدن به اهدافشان است.
وی تاکید کرد: من آفت سینمای دینی را در زمان حال ریاکاری می‌دانم که بر آن حاکم شده است، چون وقتی نشان دادن ظواهر ملاک برای دینی خواندن اثر باشد، مطمئن باشید کارهایی که تولید خواهد شد تنها دور ریختن پول و سرمایه خواهد بود. آسیب دیگری که من از آن به عنوان آفت این شکل از سینما نام می‌برم دسته‌بندی تولیدات است. متاسفانه در شرایط فعلی عده‌ای سعی می‌کنند فیلم‌ها را به ارزشی و غیرارزشی تقسیم بندی کنند. این رفتار را به شخصه نمی‌پسندم، چون هر فیلمی که بتواند به شعور مخاطب احترام گذاشته و اثری قابل تامل باشد آن کار را می‌توان فیلمی ارزشی نامید. حال آن اثر می‌خواهد در حوزه موضوعات اجتماعی باشد یا قصه‌ای که واقعه‌ای مذهبی را روایت می‌کند.
صلح جو متذکر شد: این‌که چگونه می‌توان مدیری دلسوز برای سینما انتخاب کرد در حوزه کاری من نیست، چون با یک یا دو ملاک نمی‌توان به برداشت لازم در این زمینه رسید، ولی یک نکته را به خوبی می‌دانم، آنهم این‌که هر گاه مدیران شایسته سالار بودند سینما، آثار خوبی را شاهد بوده، اما مدیران ناآشنا به این حوزه مسبب کارهایی بوده‌اند که نامشان در خور سینمای ایران اسلامی نیست.
این منتقد در پایان تاکید کرد: سینمای ایران امروز در جهان به عنوان سینمایی نام برده می‌شود که در آن ارزش‌های انسانی به صورت جدی مدنظر قرار می‌گیرد، اما این نگاه کم کم دارد رنگ می‌بازد، برای همین هم کمتر موفقیتی را در عرصه بین‌المللی برای فیلم‌های ایرانی شاهد هستیم، پس تا زمانی که متعهد به آرمان‌های خود نباشیم نباید انتظار اتفاقات خوبی را برای سینما داشته باشیم.
انتهای پیام
